Inspirerende verhalen

Fedor van Woerkom, voor velen een bekend gezicht binnen Philadelphia, is niet alleen een gewaardeerde medewerker, maar ook een trotse bewoner van onze organisatie. Met een glimlach op zijn gezicht deelt hij zijn ervaringen en betrokkenheid bij Philadelphia.

Fedor zet zich al sinds 2017 volop in binnen de organisatie. Met verschillende taken, van het assisteren bij het organiseren van medewerkersdagen tot het samenstellen van kerstpakketten, vervult hij een veelzijdige rol. "Ik werk vijf dagen in de week, ben actief in verschillende raden en ik mag mij gelukkig ook bemoeien met het thema vitaliteit”, vertelt Fedor trots.

Als we Fedor vragen wat hij het leukste vindt aan zijn baan bij Philadelphia, benadrukt hij vooral de geweldige sfeer. Hoewel hij zelf ook hier woont, voelt hij zich helemaal thuis en op z'n plek. "Je hoort er gewoon bij. We doen het met z'n allen, en dat staat bovenaan. Qua werkzaamheden vind ik het organiseren, van bijvoorbeeld de bingoavonden voor cliënten of de nieuwe medewerkersdagen, het leukst."

Wat het extra speciaal maakt, is dat Fedor niet alleen werkt maar ook bij Philadelphia woont. Hij is ontzettend dankbaar voor deze kans, maar geeft toe dat het soms wel wat dubbel voelt. "Ik zie alle leuke vitaliteitsactiviteiten die we voor collega’s organiseren.

Het versterken van je vitaliteit gaat hand in hand met het voeren van gesprekken met elkaar. Het bespreken van onderwerpen leidt tot inzicht, begrip en een helder beeld. Dit is precies wat we willen bereiken met de Philadelphia Vitaal vitaliteitsgesprekken. We gaan met elkaar in gesprek om te ontdekken wat jij en je teamleden belangrijk vinden op het gebied van vitaliteit en wat jullie nodig hebben. Collega Dieuwertje Deutekom en Lotte Mintjes van Zilveren Kruis hebben de handen ineengeslagen en vormen de drijvende kracht achter deze gesprekken. Waarom worden de vitaliteitsgesprekken georganiseerd? Dieuwertje verduidelijkt: "Het hoofddoel is dat teams de gelegenheid krijgen tijd en aandacht aan het onderwerp vitaliteit te besteden. Wat komt er allemaal ter sprake, wat loopt goed en waar kunnen we nog aan schaven? Hoe kunnen we als organisatie hierop reageren? Het is wel duidelijk dat vitaliteit een enorm belangrijk thema is voor ons. We geven om onze collega's en zijn altijd op zoek naar manieren om ervoor te zorgen dat iedereen zich goed voelt. Deze gesprekken zijn een van de manieren waarop we ons steentje willen bijdragen. Na afloop weten jullie wat jullie nodig hebben van elkaar en van anderen en hebben jullie acties geformuleerd om jullie vitaliteit als team te versterken.” De inzichten voor de organisatie vloeien daaruit voort, maar zijn niet het hoofddoel Ik ben erg blij dat ik hieraan kan meewerken. Ik werk als consulent bij het landelijk service team zorg en ben ook trainer in het leerhuis. Werkplezier is een onderwerp dat me boeit en inspireert. Dat is waarom ik al heel wat jaar met veel plezier aan het werk ben, maar waar ik ook graag meer mee doe binnen de organisatie.”

“De cliënten staan altijd op 1. Maar eigenlijk zouden we onszelf op 1 moeten zetten, zodat we de beste zorg kunnen bieden.” Hoe zien de gesprekken er precies uit? Lotte: "Als team ga je op je eigen locatie, onder begeleiding van een trainer, met elkaar in gesprek. Het hoofddoel van deze gesprekken is dat het team na afloop een beter begrip heeft van wat zij persoonlijk en als team belangrijk vinden en nodig hebben op het gebied van vitaliteit. Wat gaat er al goed en waar is ruimte voor verbetering? Je begint met zelfreflectie en deelt dan jouw inzichten met het team. Vervolgens kijken we naar mogelijke oplossingen: wat is er nodig en van wie om je nog beter te voelen en meer werkplezier te ervaren.

Deze gesprekken worden gehouden in oktober en november en duren in totaal 2 uur. We hebben zojuist een pilot-sessie achter de rug, en op basis van de feedback die we hebben ontvangen, hebben we de sessies aangepast. De trainers die deze gesprekken leiden, zijn collega's binnen de organisatie die we zelf opleiden."

Voeding is een van de pijlers binnen vitaliteit. Romy werkt sinds afgelopen maart als diëtist bij Philadelphia en heeft antwoord op alle vragen rondom (gezonde) voeding en leefstijl. We vroegen naar haar mooiste succesverhaal binnen Philadelphia. Lees snel verder! Wat houdt het precies in om diëtist te zijn bij Philadelphia? “Ik werk samen met een team van zes diëtisten, waarbij we ons bezighouden met allerlei vragen die we krijgen van artsen, bewoners, gedragsdeskundigen en begeleiders over gezonde voeding en levensstijl voor onze cliënten. Dit is een zeer breed werkterrein. We krijgen vragen over hoe we bewoners kunnen begeleiden naar een gezonde levensstijl, waar voeding een onderdeel van is. Daarnaast beantwoorden we vragen over individuele problemen met betrekking tot bijvoorbeeld darmproblemen, hart- en vaatziekten of diabetes. Ook krijgen we vragen over hoe we de leefomgeving gezonder kunnen maken, dus wat er letterlijk in de koelkast ligt." Is de koelkast op jullie afdeling altijd gevuld met gezonde dingen? "Dat denk ik wel! Het is eigenlijk grappig, binnen ons team hebben we het zelden over wat iedereen eet en of het gezond is of niet. Ik denk dat het komt doordat het zorgen voor ons lichaam door middel van gezonde voeding bij ons vanzelfsprekend is."

Je hebt helden, en je hebt superhelden. En alle mensen die met de Nijmeegse Vierdaagse meelopen behoren wat ons betreft tot deze laatste groep. Zo ook collega Sharon, die vorige week vrijdag met een grote glimlach de Via Gladiola passeerde. En Irna, die als begeleider samen met zes cliënten deze bijzondere uitdaging aanging. Eén woord: trots! Dat deze dames, samen met Margreet – organisator deelname Vierdaagse – hun verhaal delen, is niet zo gek. Want inspirerend, dat is het!

Margreet, laten we bij jou beginnen, want zonder jou zaten we hier niet, toch? Jij bent de aanjager en organisator vanuit Philadelphia voor de deelname aan de Vierdaagse. Hoe ziet dat eruit?

"Ik ben inderdaad verantwoordelijk voor de logistiek. Ik organiseer onze deelname, breng mensen samen en doe de promotie vooraf. Tijdens de Vierdaagse zelf ben ik van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat druk bezig. Gelukkig doe ik dit samen met veel collega’s/vrijwilligers. We begeleiden de cliënten, lopen mee, koken, helpen met de voorbereiding, en nog veel meer."

Met hoeveel cliënten lopen jullie deze keer mee? En hoe gaat dat, het lopen samen met hen?

Irna: "Dit jaar lopen er twee cliënten 50 kilometer, drie cliënten 40 kilometer en één cliënt begon aan de 30 kilometer. Het is fantastisch om dit samen met hen te doen."

Margreet: "Als begeleider moet je zelf ook vitaal en gezond zijn, want jij bent degene die de cliënt op sleeptouw neemt als hij/zij het moeilijk heeft. Zowel mentaal als lichamelijk. Daarom wisselen we af met begeleiders, en loopt de begeleider nooit zelf voor het kruisje mee, want dan moet je zelf ook een prestatie leveren."

Irna: "In het eerste jaar wisselden we niet af als begeleiders. Toen liep ik één-op-één 30 kilometer met een cliënt. Dat was niet te doen. Je loopt en denkt voor twee. Nu kunnen we ons als begeleider volledig focussen op de cliënten, zij staan centraal. Dat is heel fijn en geeft een goed gevoel!"

Het is werkelijk een super prestatie van de cliënten én alle begeleiders eromheen. Hoe is dit ooit begonnen?

Irna: "Het begon allemaal met een cliënt met - zoals wij het noemen - moeilijk verstaanbaar gedrag. Hij was helemaal fan van de Vierdaagse en zijn grootste droom was om een keer mee te lopen. Niemand had er vertrouwen in, gezien zijn problematiek, de prikkels en zijn niveau. Gelukkig waren er een paar mensen die op dat moment opstonden en keken naar wat er WEL kon. Ze hebben hem in 1,5 jaar zo goed mogelijk voorbereid. Hij leerde met het openbaar vervoer reizen, om naar oefenwandeltochten te gaan. Ook leerde hij dat verzorgde voeten en nagels belangrijk zijn om geen blaren te krijgen tijdens het lopen, terwijl daarvoor de pedicure niet welkom was bij hem. En nog veel meer. Het was een fantastisch mooi traject, waar hij uiteindelijk enorm veel vruchten van plukt. Niet alleen tijdens de Vierdaagse."

Margreet: "Het mooiste was nog dat toen hij gefinisht was, hij ging zitten en zei: “Weet je wat ik nou wil? Dat nog veel meer cliënten van Philadelphia meedoen!”. Toen zijn we verder gaan zoeken."

En kan dan iedereen zomaar meedoen?

Irna: "Zeker niet. Het valt nog niet mee om cliënten te vinden die dit kunnen en willen. Het is zo’n machtige prestatie."

Margreet: "En je hebt natuurlijk ook begeleiders nodig. Wat betreft het niveau van de cliënten zien we vaak mensen met autisme. Sociaal zijn ze vaak best sterk, maar ze hebben veel structuur nodig. Terwijl er tijdens zo’n Vierdaagse juist veel onvoorspelbaarheid is, dus dat moet begeleid worden."

Irna: "In het verleden hebben we ook wel eens twee cliënten gehad die in een rolstoel zitten, die zichzelf vier dagen op rij 50 kilometer vooruit hebben gerold. Bizar!"

Niet één, maar twee hoofdrolspelers staan dit keer centraal: Aline en Judith. Beide zijn werkzaam als jobcoach bij Philadelphia en ze stelden zichzelf de vraag: "Hoe kunnen we ervoor zorgen dat we vitaal blijven in ons werk?" Onlangs hebben ze een workshop "Gezond leren werken en leven" gevolgd bij het Pim Mullier instituut, waar ze waardevolle tips en trucs hebben geleerd.

“Gezond leren werken en leven”, waar gaat zo’n workshop over?

Aline: “We werden verwelkomd op Papendal samen met alle jobcoaches van team Oost en West. De workshop draaide, zoals de naam al aangeeft, om vitaliteit. Het ging over hoe we goed voor onszelf kunnen zorgen en daarmee ook voor onze cliënten. Onderwerpen zoals energiemanagement, het stellen van doelen, het behouden van balans en het stellen van grenzen kwamen aan bod. We kregen handige tips die we niet alleen voor onszelf kunnen gebruiken, maar ook kunnen toepassen tijdens onze coachgesprekken."

Energiemanagament, wat betekent dat eigenlijk?

Judith: “Met energiemanagement bedoelen we hoe je je dag zo kunt plannen dat je aan het einde van de dag nog energie over hebt. Het gaat om de keuzes die je gedurende de dag maakt. Ook bij ons kan de werkdruk soms best hoog zijn. We zijn dan snel geneigd om nog harder en meer te gaan werken. Maar juist op zulke momenten is het belangrijk om rustmomenten in te bouwen: bewust even een kop koffie drinken of de auto aan de kant van de weg zetten en een wandeling maken, zelfs al is het maar voor tien minuten. Dit helpt om even los te komen van het werk en ervoor te zorgen dat je brein kan opladen."

Aline: “Veel mensen, en ik ook, zijn geneigd om veel dingen tegelijkertijd te doen. Even je mail checken, even een belletje, etc. Het voelt dan dat je lekker aan het multitasken bent en veel uit je handen krijgt, maar van al die prikkels word je doodmoe. Ik kreeg de tip om mijn agenda in te delen in blokken. Dus niet alles door elkaar te doen. Dat creëert rust, helpt je focussen én je kunt op deze manier ook bewust je pauzemomenten inplannen.”

Wat was voor jullie de grootste eyeopener?

Judith: "Voor mij was de grootste eyeopener dat ik geen 'rente' moet betalen over mijn werkdag. Elke dag als ik thuiskom van mijn werk vraag ik mezelf af: 'Heb ik rente betaald over mijn werkdag of niet?' Met andere woorden, heb ik nog energie over om 's avonds iets te ondernemen of ben ik volledig uitgeput? En als het laatste het geval is, wat kan ik dan anders doen om dit te voorkomen? Het bewust stilstaan bij dit besef heeft echt veel voor mij veranderd."

Deze maand interviewen we collega Jantina Monsma (60+). Ze begon als coördinerend begeleider en werkt inmiddels als verpleegkundige. Dat je nooit te oud bent om te leren blijkt wel uit haar verhaal, want op latere leeftijd heeft Jantina de studie verpleegkunde afgerond. Een studie én goed voor jezelf blijven zorgen is best een uitdaging. Benieuwd hoe Jantina dat heeft ervaren? Lees dan snel verder. Je hebt op latere leeftijd de studie verpleegkunde gevolgd. Wat heeft je daartoe besloten? "Ik ben 60+ en wilde minder fysiek werk om in de toekomst fit en vitaal te blijven. Ik wilde niet meer volledig op de groep en aan het bed. Ik heb nu ook een coachende rol en zit bij het team 'complexe casuïstiek', waar ik tips geef als coach. Dit is precies de rol waar ik naar op zoek was en ik doe dit met veel plezier!" Kun je iets vertellen over hoe dat proces in z’n werk ging? “Jazeker. Ik ben inmiddels al tien jaar aan het studeren en heb er wel dingen voor moeten laten. Zo moest ik vaker met mijn neus in de boeken, in plaats van dat ik thuis kon helpen schilderen bijvoorbeeld. Dus het was soms wel afzien voor mijn man ;). Desondanks heb ik er altijd wel veel energie van gekregen. Want jezelf ontwikkelen vind ik namelijk belangrijk. Daarnaast heb ik gekeken of het paste binnen mijn werk- en privébalans en of ik genoeg rustmomenten had om bij te tanken. Ik ben blij dat ik de kans heb gekregen om de studie te volgen. Het is fijn dat ik nu op een andere manier waarde kan blijven toevoegen"

Annemarie van den Heuvel-van Garderen (40) betreedt deze keer het Philadelphia Vitaal-podium. Niet zonder reden, want als iemand weet wat ‘niet goed in je vel zitten’, en dus (niet) vitaal zijn, met je doet, is het Annemarie wel. Ze kreeg iets langer dan een jaar geleden een burn-out. En dat kwam niet door dingen die ze niet leuk vond. Nee, ze deed juist té lang, té veel leuke dingen. Een harde werker pur sang die er 100% voor gaat. Of zeg maar gerust 200%. Wat haar overkwam en de inzichten die ze nu heeft, lees je in deze Philadelphia Inspireert. Neem ons eens mee naar het moment dat bij jou het lichtje uitging “Ik werk al 18 jaar bij Philadelphia, altijd op de locatie in verschillende functies. Zeven jaar geleden solliciteerde ik op een functie als projectmedewerker bij de afdeling Zorg en Kwaliteit. Sinds 6 jaar werk ik bij het programma Zeggenschap waar ik me bezig houd met het vergroten van zeggenschap bij mensen met een verstandelijke beperking. Zodat zij zoveel mogelijk zelf kiezen en beslissen. Daar kwam wie ik ben en wat ik leuk vind bij elkaar. Met als resultaat dat ik overal ja tegen zei, steeds harder ging lopen en mij helemaal de blubber werkte. Op werkgebied maar ook privé. Toen had ik nog niet door dat dat iets negatiefs was. Ik deed allemaal dingen waar ik heel erg van aan ging. En tja, ik was een beetje druk, dacht ik. Maar ineens was mijn hele systeem in de war en kon ik helemaal niets meer.” Hoe zag dat eruit? “Vage hoofdpijnklachten, ik reed mijn auto tegen een paal, kon de verpakkingen in de supermarkt niet meer lezen, dubbele afspraken in de agenda, vergeetachtig en je zag het aan mijn gezicht. Dat had ik zelf niet door, maar mijn omgeving wel. Gelukkig. Mede door hen heb ik mij ziekgemeld, maar toen ging het van kwaad tot erger.”

Dit keer is het woord aan Karin Hazelhoff (50). Karin is manager zorg en begeleiding en stuurt met veel passie en toewijding vijf verschillende teams aan. Daarnaast is ze ook regelmatig bij de bewoners te vinden voor een goede kop koffie en heeft ze een mooie rol in het managementteam met regio-overstijgende taken. Een duizendpoot dus, die van hot naar her vliegt. En dat met een dosis energie. Wij zijn benieuwd hoe ze dat toch doet. Hoe blijf jij vitaal Karin? "Voor mij is vitaliteit je goed voelen in je lijf, plezier maken en in balans zijn. Zowel fysiek als mentaal. Ik sta de hele dag ‘aan’. Mijn dagen kan ik grotendeels zelf invullen en zo kan ik, zoals ik het zelf noem, spelen door de week. Ik maak bewuste keuzes om te ontspannen. Dat doe ik door yoga, zingen, vroeg in de ochtend bewegen en naar concerten gaan. Ik heb de intensiefste baan die ik ooit heb gehad, maar ik ervaar geen druk omdat mijn werk mij veel energie geeft. Ik kan mijn hoofd en mijn hart gebruiken. En dat is wat ik het liefst doe."